yağmurun geceyi acımadan dövdüğü
yıldızların korkuyla gözlerime sığındığı
ıssız bir yolda sevdim ben onu Hakim Bey.



düşe kalka çıktığı hayat merdivenlerinden
hep yuvarlanarak ineceği gerçeğini kabullenmiş
küsmüş
küstüğünü gören olmamış bir göçebe
yalnızlığı kucakladığı geceleri akraba edinmiş
yine ilk darbeyi ordan yemiş
garip puhu kuşu gözlerle
tararken saçlarını mütemadiyen
kırık kırık dökülmüş avuçlarına sevda
sürmüş yüzüne.


çakalların dahi sorhoş gezdiği
vaktin onlarca on ikiyi vurduğu
sebepsiz bir izdüşümdü benimkisi
serseri bir kurşun gibi yüreğimi delerken bakışları
ilk kez vurulduğumdan acısını anlamadım bile Hakim Bey
sonradan sızlıyormuş meğer
nereden bileyim.



ilk ’seviyorum’ dediğinde
bir çocuk saflığı ile ağlarken kollarımda
anne şefkatiyle sarmaladım vücudunu
titrek bir kuş gibi sığındı göğsüme
yeminimizi mühürlerken dudaklarımıza
yağmurda dinmişti o sırada.



halbuki
nice yağmurlar yağdıracaktı kurak gözlerime
ve nice seller süpürecekti aşkın kapı eşiğini
soğuk bir kış akşamını bekleyecekti ihanet
’yalan’ yılan gibi süzülürken dilinden
dilime dolacaktı zehri
kusacaktık mide bulantısını bastıran öğürtülerle.




hep böyle olmaz mı Hakim Bey
hep önce çocuklar ölmez mi?
ki aşk küçük bir bebekti kucağımda
ilk kurşun girerken bedenine
sadece titredi Hakim Bey sadece titredi
boşluğa bakan gözleri son bir kez buluştu gözlerimle
anne diyen dili sonsuza dek kilitlendi.




şimdi karşınızda duran bu adamın
masum duruşu sizi yanıltmasın
bebek gülüşleri çalmasın kalbinizi
kuru bir dere yatağı yüreği
ilk düşecek damlaya aç dudaklarıyla
kurutur iliğinizi
ve yine suçsuzum diye bağırır
utanmadan.




söylenecek ne varsa
’bitti’ dediği o akşamın
yürüdüğümüz soğuk kaldırım taşlarında kaldı izi
denizin yüzümüze üflediği boş kelimeler yığını
yine dalga dalga kendinde son buldu
bir martılar duydu çakıllara çarpan çığlığımı
bir de ben Hakim Bey.




verilen sözler
birer birer intihar ederken cümlelerimden aşağıya
sırtımdan yediğim ihanetin ayak sesleri
kulağımda çınlıyor
gördün mü diye bana sormayın sakın
görmeme hacet yoktu Hakim Bey
her kurban katilini tanır nasılsa
ben de öyle tanıdım zalimi Hakim Bey..





Ayvazım DENİZ