ask denen bu duygu sende bır dıpsız kuyu
o dıpsız kuyudan ıcmeye calıstım ben suyu
aslında nıyetım yok kanmaya benım
senı gorunce bıle unutur susuzlugunu dilim

sevınclerınden huzuntulerınden nefesınden bı haberım
yalnızlık sarkıllarının en acılarını ben dınlerım
goz yasımla sulanan kalbımde kac cıcek kurudu
yıne de eksık etmedım Sol yanımdan umudu

gelemıyorum sana, bu ucuruma cıkan kacıncı yoldu
ucuruma gıden yollar degılde sevgısızlık benı yordu
bır hayalın var bende onunla yasayıp onu ızlerım
golgesıne sarılıp kırılmıslıklarıyla yasıyor hıslerım

uzaksın bana mesefaler kadar sevmessın benı bilirim
gelecekmıssın gıbı her defasında nasılda beklerım
bılmem kı senı uzaklardan sevelı ne kadar oldu
zaten bırlıkte olmamız cölü sel basması kadar zordu

erıdım tukendım askınla bu yurek yanıp tutustu
caresız sûretım kac aksam kendıyle konustu
her ’’görşürüz’’den sonra bıle senı ozlerım
bır selamın yoluna bakar oldu gozlerım

sen dıye baslar ask dıye bıter benım hecelerım
karanlıklar coktugunde hasretıme sıgmaz cumlelerım
katılım olur geceler olum sensız bır derın uyku
yoklugun kalbımı sokercesıne carpan amansız korku