sımsıkı zapt edilsin nefsimiz
azarsa kötü
af vakti karşın da hiç duramam ki
ne olursak olalım gözlerin gördüğü
akılların idrak edebildiği ölçüde ki izdüşümleri kadarız

bir vicdan sesi bu içimi oyan biliyorum
evvel ahır da oldu olacak ya olan
ki nelere gebe kalır koca bir ömür
ezik günlerimizde kalan
kuşluk vakti Duha namazına dayan
huşu verir döner özünde
apaçık ellerim kalkmış gökyüzün de
görevi ifa etme mutluluğu yaşamak
soruyorum kendi kendime ki
uykuyla neşrolunmak daha mı iyi sanki
Es-Salâtü hayrün mine’n-nevm

senle rahatlarım
belki de iblise hiç gerek de kalmazdı
insanlar gerçeklere meyilli olsaydı
her ne şekilde olursa olsun
hikmete koşmanın yolu bir
ona inanmanın rengi de ırkı da yok
kim ne derse desin
iliklerime kadar hücrelerimde sadece sensin
galû belâdan beridir içimdesin


özlediğim hep belli
içimizde ki duyguların çeşnisi ne olursa olsun
gözyaşlarımız aynı buruk hislerle akar
hikmetinin şükrü her an var bende
kainatın ta ötesinde
harman ederek’ten geldim
biriktirerek sana hasretimi
ipine sarılarak hep bütünleşmeyi istedim
nefsimden hep çalarak günlerimi
hiç açmadan arayı
ben sonsuza dek beklerim

niyetim de belli
hiç kötü düşünmedim ki iyi niyetten başka
bu nasıl bir sevgidir bu nasıl bir bağ ki yarabbi
ben kalakaldım kör susuzluğun da
hep sen sabırla bekledin
gönlüme rüku ve secdeyi ektin kıblen de
gönül bohçamı hep doldurdun bahçende
her vakit yüzümüze sen doğurdun güneşi
ayın şavkın da huşu muzu saçtın içimize
koymadın karartılar da
insanlarla sen buluşturdun ilk ve son nefesi

ben iyi bilirim ki
senin emrin adına hayır ve hasenattan kaçan
kaçtığı kadar cezasını çekecek
ben hep emirlerini andım tüm yüreğimle
ruhum daima sana karşı hep niyaz da
uyandır beni gerçeklerde her ezanın da
asla hiçbir vakit vazgeçmedim senden
zira o anda kaybedebilirdim
sonsuz şükürler olsun ki sana
verdiğin seccade ayaklarımın altın da
ben de huşu içinde gömülürüm içine
yine de sana yalvarıyorum tüm içtenliğimle
affet beni Rabbım
nefsim bana galebe çalmadan alıver canımı…




(19.08.2015) AZAP…