Yoruldum anne uykumda bile sırtımdan bıçakladı sevdiklerim
Ne kimseye güvenim kaldı ne de yeniden inanacak birilerine gücüm kaldı
Yoruldum anne kendimden bile yoruldum
herkesin hiçe sayıp önemsemedikleri daha çok yaralayıp incitiyor beni
oysa ki inanmak istedim birilerine sadece inanmak
her inandığımdan darbeler yememeliydi yüreğim
sahte olmamalıydı sevgiler sahte olmamalıydı dostluklar
insanın içini daha çok kanatmamalıydı sevdikleri
çok değil biraz anlasalardı oda yeterdi
olmadı be anne başaramadık yaşamayı yaşayıp insan olmayı başaramadık
Konuşmuyorum anne artık ben hiç konuşmuyorum
gördüklerime kör olup görmezden duyduklarıma sağır oluyorum
biliyormusun anne çok erken yoruldu yüreğim
hayatımın baharında çalındı tüm ümitlerim
sustum anne sana bile susmuş ken kalbim dışarıya nasıl güleyim
biliyormusun anne ben çoktan sırtımdan bıcağı yedim ta o zaman öldüm ben anne
ta o zaman öldüm
Meryem Alhan