Üç kuruş için minnet mi edilir adama,
Ziyanı mı olur gömleğinde olsa yama.

Bırak bu sözleri şair ne anlatırsın sen?
Milletin ev arabası var ben emekleyen.


Fakirlik değil mal mülk terazisinde paha,
Fakirlik cahil kalmaktır ayan iken takva.

Ben takvayı falan anlamam bırak fetvayı,
Hoş gencim daha çok göreceğim bu dünyayı.

Farz edelim gördün dünyayı akıbet nedir?
Kısacık hayatında hakikattir teneşir.

Demek genç yaşımda beni teneşire koydun,
Üstelik fakirim hem de kefen için soydun.

İnsan ki ölmeden evvel kefen giyse ne hal,
Çokça ziynetin olsa kalacak köşede muhal.

Diyorsun ki elalem çuval çuval götürsün,
Ben fakir kalayım ha! vallahi sen ömürsün.

Bunda gülecek ne var ayıp mıdır yoksulluk?
Vazifen değil mi yokken hem Allaha kulluk.

Of bu sohbetinle şu tatlı canımı sıktın.
Hevesle dolu dünyamı sen ölümle yıktın.

Madem ölüm bu genç hayatının korkuluğu,
Şu düş tarlasında niçin kovalarsın bolluğu.

Fena mı olur ey şair cebim görse para
Üç beş kadehle şöyle atsam iki nara,

Para dediğin sadaka alır sevab alır
Bu nara ile fani! sana eşeklik kalır.

Muhammet Karakaş