Gülleri hüzünlü gördüm gülizar da
Bülbül güllere küskün hayret
Yitmiş gönlüme seviler vuran o eski sesi
Hüznün perdeleri puslanır gülen gözlerinde
Şarkıları ağıttır, odlara yakar yüreğimi.

Sade gül de mi hasretin rengi hazan
Umudu kırık yürek var ise bizim ki ne
Bir de bana sor ki
Nerede hani o eski aşklar

Sen mi ben mi koşan aşiyana ey bülbül,
Her seher koştuğum yar sen değil misin
Yıldırım şavkıyla kapıları kapayan eller kınalı
Nerde kaldı elerime dualarla inen saçların
Bağrımı açıp döndüğüm kıblegâh sen misin…

Senin de için yanık ben gibi ey nalan
Dökelim ortaya ıslandıkça korlanan ateşimizi
Neler çektiysek şu gönül elinden
Ne yaralar aldıysak zamandan
Beni de kat kendine savur türkülere
Varsın açmasın artık bir gül ben varım
Sen varsın aşk var
Gözyaşlarım gibi kurusun sevda kökünden
Renkleri uçsun dökülsün telekler kanatlarından
Her biri benek olsun kelebek kanadına bülbül

Döneklik yok,
Hüznü sevince döndürme yalancıktan,
Beni kandıramaz, ağlarken gülen gözlerin.
Sevda böyle anlatılmaz, ıslık çalar gibi.
Yoksa…Yoksa… gönül kuşum hadi söyle
Sen de mi uydun herkes gibi
Bu zamanın sahtekârlığına.