Zor olan sevmeyi başarmaktı ..
Hepimiz, hep kolay anlamlar yüklemeyi seçtik..
Sevdalarımıza aşklarımıza dostlarımıza.
İlmek ilmek duygularla dokunan..
Buram buram hasret kokusu yayan..
Yaşanamayası ama yaşamak istedigimiz
Sevdaları büyüttük sinelerimizde..
kuytularımızda en derinlerimizde,ta içimizde..

Zor degil aslında bir o kadarda kolaydı..
Duygular hisler arasındaki..
Kördüğümleri eritmeyi başarmak... belkide bunu istemek,
Ayrılıyorduk birbirimizden hep,
Serkeş yarı uyanık uykularımızda da.
Eski bir izdi, hep karşımıza çıkan..
Peki ya,
Senmi?
Benmi?
Hangimiz daha biz’di?

Zor olan sevmeyi başarmaktı oysa..
Her birimiz her işin kolay tarafına kaçtık.
Yürekli bir sevdayı..
Yüzümüze-gözümüze bulaştırdık.
Yerlere düşürdük
Sevmelere açtık biz, öle açtıkki
O kadar ki..
Doymadık bize sunulan aşka... açgözlülük ettik
Hep daha daha fazlasını istedik.
Zor olan sevmeyi başarmaktı aslında..
Zor olan direnip başarmaktı

Biz direnemedik olmadı
Bir şeyler söylemek istedik belki,
Ama hiç kimselere..
İçimizdeki saklıyı, derini..
İçimizdeki bizi..
Dinletemedik.
Biz sevmeyi,
geç öğrenebildik.
Sevmeye geç kaldık

Zor olan el ele tutuşabilmek anlamak anlayabilmekti..
Kısaca sevmeyi başarmaktı aslında..
Bu kadar bayağılığın, pisligin
Adiligin ve iyi yüzlülügun ortasnda..
Ben seni çıkarsız seviyorum diyebilmekti
Aslında...
Aşk..