Şiirler sevdanın zaman yolcularını taşır iklmlere
Her iklime ait yürek izi taıar şiirler
Biliyorsun karanlık sokaklarının çocuklarını...
Ne denli yalnızlık yaşar
Taşar göz pınarlardan taşraya ait binlerce hikaye


Göğsümde kimsesiz çocuklar büyür
Susturulan çocuk seslerinin öyküsü gecenin çığlığına karışır
Kadınlar susan güllerin kanlı geceleri gibidir
Yıkılan hayallerin döküntülerini toplar poyraz
Biliyorsun her öykümde şiirler zaman yolcularına bizi fısıldar


Yalnızlığımın penceresine
Gözlerinin rengine ait ortancalar ektim
Rüzgarın uğultusuna şiirler serptim
Biliyorsun karanlık sokaklarının kadınlarını
Yalnızlığın avuçlarına çocuklarını doğurur
İliklerine kadar pişmalıklar ıslanır gözerinden süzülen


Küçülen çocukluğuma bol gelen hayat hikayesi bizimkisi
Şiirler çiçek açar saksıda unutulan dünlerde
Bügünler büyür
Zaman yolcuları haydi küçük sevimli çocukları bırakalım dünlerde
Kimse duymasın susturulan çocuk seslerini
Rüzgarın uğultusuna şiirler serpelim
Biliyorsun karanlık sokaklarının kadınlarını
Yalnızlığın avuçlarına çocuklarını doğurur

Mahmudiye Düzkaya