Aklımı baştan alır bir içimi busenin
Göğe kanat açarım seni gördüğüm zaman
Bilmem özelliğin mi, huyun mudur bu senin?
Mutluluktan uçarım seni gördüğüm zaman.

Sevdiğim bir şarkıyı ansızın duymuş gibi
Kalbim sanki kalbinin ritmine uymuş gibi
Tanrı’nın bu dünyada şanslı kuluymuş gibi
Tebessümler saçarım seni gördüğüm zaman.

Bir köşeden ansızın karşıma çıkışına
Delice tutulurum esrarlı bakışına
Sürüklenir giderim su gibi akışına
Görsen nasıl naçarım seni gördüğüm zaman.

Ne bir kederim olur ne gözümden yaş damlar
İçimde bir sevinçle sokakları adımlar
Yıldızlara bakarak mutluluğu yudumlar
Kana kana içerim seni gördüğüm zaman.

Ayaklarımı serin sulara sokmuş gibi
Öyle bir ferahlık ki benzeri yokmuş gibi
Saçlarında cennetten çiçekler kokmuş gibi
Ben kendimden geçerim seni gördüğüm zaman.

Değişmez töreleri duyururlar diye yar
“Sevenler kavuşamaz” buyururlar diye yar
Beni senden ederler, ayırırlar diye yar
Herkesten kaçarım seni gördüğüm zaman.
Seni gördüğüm zaman, seni gördüğüm zaman.

Hasan Hüseyin YILMAZ