Siyah bir güvercinin
Beyaz kanatlarına yükledim
Dimağımdaki meddücezirleri
Ve saldım gökyüzüne nefesimi

Bütün ışıklar söndü
Kent karanlığa gömüldü
Beynimin içinde uğuldayan
Yüz kişilik bir orkestra
Uykuları haram kıldı gözlerime
Huzur kendini astı

Bir ağacın yapraklarına gömdüm
İhanetimin sancısını
Dilim lal
Kulağım sağır
Ve gözlerim ama artık

Küskünüm aynalara
Suskunluğumu tokat tokat indiriyor yüzüme
Baktığım ben miyim?
Yoksa ihanetimin bedeli mi?

Bende herkes kadar kötüyüm artık
Bütün iyi niyetlerimi
Yargılayıp infaz ettim
Artık dilim keskin
Gözlerim acımasız
Kalbimse vicdansız

Bu ruh kaç defa daha ölür
Ve bu cinayete
Kaç kaza süsü verilir

Geçmişin yara kabuklarından
Sızıyor ihanet
Suskunluğum konuşamamak değil
Kelimelerimin kurşun olup
Seni vurmasındandır

İçimde ki şeytan
Konuşursam cennet
Sussam cehennem
Ruhumsa ikisi arasında
Arafda tutsak
Ey Azrail! Gel
Gel de içimde ki şeytanı çarmıha ger.