militanca bir körlük
karanın kör koynuna bulandıkça
şamarlanırken kızıl kıyamette düşer hıncıyla
anlar anlamasına da nakşedemez iblis
kala kalırsın birden bire acıyla
hiçbir kir ter temiz
bir gülüşün görkemini asla bozamaz
kahrın kezzabı düşerken
şıp diye damla damla toprağıma
solsa da ufuklar
dur hele hemencecik ağlama
kim bilir güneş belki tez doğar


danışıklı bu dövüşte kapatılır an
takvimlerden ardı sıra düşerken yapraklar
geçmişi kökten yok sayıp silip de atarlar
bu cennetimsi topraklardan
ne cam ne çerçeve kaldı eski bakışlar da
kör kurşunlar gidip aldı da
inim inim inlese de ne yazar
çığlıklar içinde koparılır iç kanamalı şahinler
ve zaman kara bulutlarla donatılır
sabiler düşerken göremesin de tez ölsünler diye
şehvet bataklığında satılıkları pazarlar dönmeler


krallıklarına hep yeniden bir krallık ister daima
doyumsuzluk kan denizini bile aşar
akrep veya tıpkı bir yılan gibi de sinsidirler
göz çukurlarına kinle saplar da
gözünü bile kırpmaz okunu soysuzca
kahırlı kuyulara düşer ana ve babalar
gözlerim ve ellerim aciz be canlar
iç isyanlardan gayri ne kaldı ki yüreğimizde

dönmeler dövüşken göründükçe
arada yüzlerce masum kahpece öldürülüyor
kapalı kapılı odanın perde arkasında da pis pis de gülüyor
imiğimiz sıkılır durur direndikçe

güvercinler kanatlarından çivilenirken
uçurtmalar yasaklıdır göklere
haince vücuduma süslemeli kefen diker yoz
barışçı yaklaşımıyla ideolojilerini işler türlü oyunlarla
yüreğim bir mahpushane hücre hücre bölünür prangalar tecritlerle
yürekleri kundaklar şizofren yangınlar
kıvılcımlar çakar bağrım da
ateşlere gelesi ihanetler kaynatılır vatan toprağında
birde kükürtlenir hiç büyüleri bozulmasın diye
mahşere çevrili cehennem tohumlarıyla kıyamet koparılır
hep ahlar ve vahlar arasın da gelir çılgınlıklar
şehitlerin mezarlığın da haçlı kiniyle erir suçsuz çığlıklar…



(31.07.2015) AZAP…