Boynum kıldan ince !
Ne söylesen, ne desen haklısın yerden göğe,
Katlanıyor,sam karınca yorgunu hasretlerine
Ben bir dikenim işte yeryüzünde,
Ay can parem muhtacım işte anla sen güle
Düşmüşüm has bel kader senin doğduğun şehrine
Sen ev sahibi, ben yedi kat yabancıyım kentinde
Ne vakit düştü gözlerim gözlerine
Ne vakit seni yazdım şu gönlüme
Ne çok dünya yorgunluğu varsa attım sinemde
Sen yaşıyorsun diye bu küçük kentte
Her kes bana tanıdık her kes bana aşina
Sanki bunca ömrüm geçti bu şehrin ellerinde
Olsam,da gurbetinin yabancısı
Ne vakit düşse gönlüm dara, açarsın bana kanatlarını
Unutuyorum yabacı olduğumu,
Unutuyorum doğduğum kenti
Ne zaman kader rüzgarı düşürdü beni senin yeryüzüne
Güneşine aşık oldum ayına sevdalandım
Ne zaman çektim sabahlara gözlerimin perdesini
Sana aşık oldum,ömrümü koydum cemaline,
Yemin olsun iki cihan üzerine
Bağlanmışım,gönül vermişim tek bir sen güle
Yeryüzünün tüm çiçekleri dolansa aciz tenime
Koklamam ’ gülüm ’ başka bir gül senin üstüne
Barındırmam hiç bir gülü sinemde
Ne vakit çattın kaşlarını bedenime...
Yokluğunun aynı günü başladı yürek sancılarım
Kalbim kırık ,gönlüm kırık ,ben kırık
Gece siyahı gibi bir hayatı yaşıyorum
Öyle berbat,öyle kötüyüm,öylede yoksul-unum,ki
Boynum sensizliğin arifesi gibi
Çaresizliğim rüzgarların önünde tüy gibi.......
Ben var ya ben ay yüzlüm ben, tüm sensizim

Boynum kıldan ince !
Ne söylesen, ne desen haklısın yerden göğe,
Sarı gazellere yol almışım,ipotek altındayım nefese
Kendimi bir çekemiyorum dertli köşelerden
Boğazımda düğüm,sün,
Her seni içime çekmek isteyişimde,yeniliyorum gözlerime
Hiç beyazdan eser yok yaşantımda...
Elimi attığım her bir şey boyanıyor karalara
Yokluğunu ayıklıyorum ciğerlerimde
Ömrüm geçti varamıyorum sona
Hükmüm sevdamın iki dudağı arasında
Ağzımdan dökülecek ne varsa ızdıraplar,da
Öyle berbat,öyle kötüyüm,öylede yoksul-unum,ki
Boynum sensizliğin arifesi gibi
Çaresizliğim rüzgarların önünde tüy gibi.......
Ben var ya ben ay yüzlüm ben, tüm sensizim

..................LESKÜY NARUT........07/07/2015