sanırım ki sadece sizden değil bir hececiden okuduğum en iyi serbest şiirlerden biriydi. bir sohbet esnasında ustam Bahaeddin Karakoç'tan
"hece-serbest diye bir şey yoktur şiir şiirdir" dediğini duymuş biri olarak öyle bakmalı derim de lâkin
sürekli hece yazmak ister istemez belki biraz alışkanlık yapıyor diyebilirim yine de
bu ayrımı imlerken.

hiç şüphesiz ki bir şiiri değerli kılan vetilen emek ve titizlik olsa
kullanılan dil kadar, oluşturduğu tâli menfezler kadar.

şiirde kullanılan basit gibi görünen ama her okura farklı değebilecek
metafor yaratmak içine gizem bulamak asıl maharetidir şiirdeki
dem izlerinin. kumaştan teyelden yola çıkarak çeşitli tahliller yaptırabilmesi gibi
örneğin...
" boş cep"
" kutumuş askı"
ve özellikle
" düzgün kalıp/iyi örnek/
/kötü sonuç/" imlemesi hârika idi.
ve elbette iyi şiirlerin bir nişânesi olan- olması gereken-finâl...


bence çok iyiydi hem tüm şiiri kucakladı hem de
başlığı öptü.


tebrik ve teşekkürletimle iyi şiire- şâire


hürmetle

Şiirin hikayesiyle ilgili:


Şiiri öğreteceğim diyen peşimden gelsin diyor. Sen onun önünde koşuyorsun şimdiden.


Derler ki Yunus, Taktuk'un dergahına kırk yıl düzgün odun taşıdı.

Sonra "hamdım, piştim, oldum."

Hece ölçüsüyle bin şiir yazdın. yani dergaha düzgün "odun" taşıdın.

Hamdın, piştin.

Sıra olma'da