uçurum dibinde açan ölüm çiğdemleri
ellerinde şehrin külleri
ve bir tutam gözyaşı kefen niyetine annenin gözlerinden döküldü


haydi silkele gökyüzünü karanlıkları ters yüz et
kırlangıç mevsimi yağsın bahar niyetine
unutulan çocukluğuma doğsun bahar


mavi kanatlı masal atları uçmayı unutursa çocuklar öyküsüz kalır
ve savaşlar ölüm kusar
söner o son yıldız umudun kapanan kirpiklerinde
ve başlar kül yağmurları şehrin küllerine karışır


iki yüzlü palyaço maskesi gibi ruhları riyakar
yüzsüz bedenler çoğalır
aynanın suskunlaşan görüntüsüne yansır umutlar


sonra çocukluğu gömülen güller kanar
ellerinde barış güvercinleri ölüme nişanlı
suskun saatlerin kumları dökülürken
başlar kül yağmurları kül rengine bürünen şehrimde


bir avuç ben bir avuç eylül dökülür temmuzun kaderinden
susan saatler çığlık atarcasına kırlangıç lehçesinde şakır
gömülür umutlar bir avuç susam gibi
öksüz kalır annemin çatlayan dudaklarındn dökülen dualarım
binlerce annenin yüreğine ben gömülürüm
sonra küle gül ekerim babamın yüreğine