Sabah uyan sabahaVe güneşe baktığında etrafını sarmışsa hüzun bulutları,
Sabahın Suskunluğunu bozuyorsa bir Kumru’nun sesi,
Hadi sokağa çık.
Ve yürü ben gibi
Geçtiğin yollarda rüzgarın tenine dokunduğu çiçeklerin hüznünü kuşanmışsan,
Sen ağlama bırak gök mavisini kuşatan bulutlar ağlasın.
Sırılsıklam, ıslanmaktan korkma, yürü ben gibi sana.
Sahi bilinmez bir günün gün batışındaysa ömrü,
Bırak güneşin kızıllığında alevler sarsın seni seven yüreğimi.
Suskunluğumu bozuyorsam sen için Nazımdan kalan bir şiirle,
Var sen kendinle övün,
Senin okuyamadığın şiiri yine sen için okuyorum,
Yusuf’u bilir misin Yusuf’u?
Hani zındanlar da gök mavisine düşler armağan eden..
Ve inancını kuşanmış bir devrimci gibi geçiyorsam kör kahpe pusularda hayatın.
Bilesin can, ey vallah etmem ölüme içimde sen varken.
Hadi bana bir söz söyle; dünyadan ahirete içinde sen olsun ve anlamı sen.
Bir an değil, bir ömrüm yoluna canım neden feda ettiği mi bir kelimede söyle?
Can bende sen, ile dar ağacına çekseler ne yazar.
Sen değil miydin ilmikleri boynuma takan,
Sen değil miydin gidişinle kelimeleri boğazıma düğümleyen.
Mutluyum can, mutluyum yokluğunda bile her hücremde sen varsın ya…
Öylesine her şey sen işte…
Şiir Kamil Üci