17
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1039
Okunma
şiirin bir dizesiydi...şimdi şiirin kendisi...
içimde utanan
bilmediğim bir coğrafyada
uzaktayım
yemin kadar keskin
can suyu
yanarken bir saç telinde
ölü gözlerde bakışlar
vurgunluğum
kaçak hüzün
dudağımın kenarında takılı
şiir olup dökerken sesleri
ay’sızdı sularda yakamoz
mecalsiz bir savruluş
beklentisiz
umarsız
adının ardında
hiçbir yere sığamıyorum
bir ömürde suskunluk
kaç ölüm var içinde
gözlerimde bir hoşçakal
yağmurda seker sesim
ben ki
şairini arayan dizeler gibiyim...
03/03/2008