ne istersin avare yolların gidişinden
senin kestiğin yerden bir çıkış olur elbet
ziyan olan emekler asılır kalır geçmişin saçaklarına
ve ben avaz avaz sana seni anlatırım
bir de kahrolası hülyalarını.




yum gözlerini
alnına gölgesi vurmasın ayrılığın
aç kulaklarını
işit yüreğimdekilerin çığlıklarını
sonra sus yine
en yakışan halindir yazgımda.





diyorum ki
uzansak saman bir yatağa
kuru bir yastığın solunda sen yatsan
sağında ben
gece siyah battaniyesini örtse üzerimize
gökten iki elma düşse
biri kız biri erkek
büyüsek demeyeceğim
bırak çocuk kalsın yüreklerimiz
sen benim saçımı yol
ben senin gözünü çıkarayım yokluğun ardından.


diyorum ki
çıksak boş bir an’ın sokağına
köşe başında beklesen beni
yüreğinde çırpınan kelebekler
gelişimle sussa
yerini yakalanma korkusuna bıraksa eskisi gibi
babam görecek diye alnımdan boşalan terle
sinsi sokak aralarına yuvarlansak
tutsan tutuşan yüreğimi
el ele sahilin dibine vursak
deniz köpüklerini ayaklarımızda durultsa
bir balıkçının verdiği ekmek arasını
bölüşsek sevda gibi.




diyorum ki
bak şu köşede yeri öpecek gibi duran masa
üstünde sevdiğin tavla
geç karşıma
bir ben atayım
bir sen
yenilince yine çat kaşlarını
gurur vursun yüzüne sessizce
’küs’
barışmanın güzelliğini anımsayarak .




çabucak açma gözlerini
sana sunduğum tüm bu dileklerimi sindir içine
sonra
yavaşça bak yüzüme
bir doktorun muayene odasında
karşılıklı sandalyelere yapışmışız
korkunç bir bekleyiş çökmüş içimize
’sizin hiç çocuğunuz olmayacak’ diyen doktorun
dudaklarını okumaya çalışır gibi
oku dudaklarımı.




kucakla hayal kırıklıklarımızı
göm
üstünde adı dahi yazılmayan mezara.



Ayvazım DENİZ



KADİR GECENİZ MÜBAREK OLSUN.