Ey dostum, sırdaşım!...
Ey dünya, ahret yegane kardeşim.
Sessizliğin gölgesine sığındı
Sen gittiğinden beri arkadaşın.
Dostluğunuz daim olacak derlerdi bize
Bir oyun etti bak kader ikimize.
Böyle çekip gitmek var mıydı habersizce?
Suçlayamam gittin diye seni
Ben hep yalnızım, sessizim
Biliyorsun değil mi?
İstemem ne para, ne mülk bu hayatta.
Hiç bir şey huzur vermez oldu
Sen gittiğinden beri bana.
Bir uçurumun kenarında bedenim
Sessizliğin gölgesidir tek sığındığım yerim.
Sohbetini, dostluğunu
Hatta kırılganlıklarını bile özledim.
Sorgu, sual etmek değil benim derdim.
Aramızda çok ince bir çizgi var
Sen imkansızlıklar içinde gelemezsin bilirim
Ben çizginin diğer ucunda
Beklemeye mahkum edildim.
Ne güzel şarkılar söylerdik seninle,
Rüzgar bile kıskanırdı dostluğumuzu
Eser döverdi bedenlerimizi öfke ile.
Yapraksız ağaç olmaz derdin ya…
Ben yapraksız bir ağaç gibi kaldım
Şu kocaman evrenin içinde.
Üşüyorum dostum, çok üşüyorum
Sen gittiğinden beri habersizce.
Ey dostum, sırdaşım!...
Ey dünya, ahret yegane kardeşim.
Sessizliğin gölgesine sığındı
Sen gittiğinden beri arkadaşın.
İsyan değil haşa benim yazdıklarım
Her iki cihanda da dostluğundur dileğim
Sana olan özlemimdir
Dile getirmek istediğim.
E.YAVUZ