Güneş batıp yerine yıldızları koyunca
Karlı dağlar ben gibi karaları bürünür
Depreşip de dertlerim efkârına doyunca
Açılır uyku perdem kâbuslarım görünür


Bayramlar buruk olur gurbet elin koynunda
Hasret büker belimi yüzüm yerde sürünür
Bitmek bilmeyen dertler urgan gibi boynumda
Dermansız dizlerimle bilmem nasıl yürünür


Felek kumpası kurmuş umutlar tuzağında
O yaşlı yorgun gönlüm kuytularda barınır
Takılmasın bir kere muhannetin ağında
Nüzul çöker bir anda sessizliğe sarınır


Mehtabın ışığında titriyor hayallerim
Âlem kamer seyrinde kederinden arınır
Deli poyraz estikçe üşür kuru ellerim
Nankör nimet içinde durumundan yerinir


Ah Ömrümün törpüsü ‘’zalım gurbet’’ gecesi
Ben gölgemden korkarım gölgem benden korunur
Ne kadar zor olsa da bu hayat bilmecesi
Cevabı bulmak için her maskeyi vurunur

Nuh Comba