Ben sokakların çocuğuyum,
Nedensiz koşuşum sana doğru olsun annem.

Bıraktığım umutlarım artık kovalamıyor beni,
Gün ortasında karanlık yalnızlıklardayım,
Bilinmez bilmecelerim çığlıklarımda
Kaldırımlar tek tek sökülüyor içimde
Koca binalar kat kat üzerime yığılıyor,
Tabyalarım çöküyor anne ,
Tabyalarım çöküyor.

Feryat savaşımın narası titrek dudaklarımda
Sağır duvarlara çarptı döküldü,
Ayaklarım karışık, beynim bulanık,,,
Pul pul geleceğim.….

Dönersem ne olur beni çocukluğumda bekle,
Hani o sıcacık sardığın odada,
Sedirin bir köşesinde.
Yine bahçemizde dut ağcındaki salıncakta salla beni anne,
Savur yaşayamadığım hayallerine.

Anne ya sen!!! Ya o lanet uyuşturucu,
Göz yaşlarım sende, sırtım sana dönük,
Adımlarım kanımı kudurtan anlamsız döngüde
Uzatılan eller bir bir düşüyor ardımdan anne.
Zafersiz savaşın kurbanları gibi içim bir yudum sevgiye aç.
Aklım irademi terk edilen şehirde mi bıraktı.
Kriz; mücadeleme bir hain el gibi arkadan saplanıyor,
Yenildim yine anne,
Yenildim…

Bu ne ilk savaşım nede son olacak!!!
Bekle beni anne, biliyorum bekliyorsun!!!
Dönersem ne olur çocukluğumda ol,
Hani o sıcacık sardığın odada, sedirin bir köşesinde.
Yine bahçemizde dut ağcındaki salıncakta salla beni anne,
Savur yaşayamadığım hayallerine.

yeşilaycı hOça