En çok gezilmiş tozulmuş mutlulukların sonrasıdır insan
Tek başınalığına yoğunlaşır bir vaktin yalnızlığına gelip dayanır
Kendini bulduğu her an bir gerçektir
Vardır, varlığının hakkı için sever sayar yaşar
Bu kati kararlılığın söz halini söyledim diye
Çok bildiğimi biliyor muyum bilmem
Yahut bileceğim başka şeylerin daha çok olduğunu
Ama aması yok işte yalnız doğmuş ve yalnız ölecek insan için
Yalnızlık daha insanidir
Bu yüzden gökyüzü gibi
İçinde her kuşun kanat vurduğu bir yalnızlık olmalıdır.

Her kimsenin bir hayatı
Hayatının bir çoğrafyası
Çoğrafyasının bir iklimi
İkliminin bir neşesi vardır
Yada
Her neşenin bir iklimi
Her iklimin bir çoğrafyası
Çoğrafyanın bir hayatı
O hayatın bir kimsesi vardır

Yine her hayatın düşmanı
Her düşmanın galiz öfkesi
O öfkenin patlayan bombası
Bombaların yıktığı şehirler vardır

Bugün her öfke bir bomba
Her bomba bir zulüm olmakta
En çokta çocukları vurmakta
Umutları yıkmakta

İkrarının akranı olmalı yürek
Bir sevdi mi pir sevmeyi göze almalı
Emin olmalı aman vermeksizin şüpheye
Aklının erdiği kadar değil inanıp güvendiği kadar
Yani yüreklenebildiği kadar sevmeli
Şunu bilmeli ki şairin şiirle tavaf ettiği kimse
Ölmez bir hayattır çünkü
Aslının ateş toprak ve su olmasına rağmen
Allah’ın hakikatli çırağıdır aşk
Günah dahi olsa yahut haksız bulunsa
İhlası olduğu için kınanamaz
Vatanından sürgün edilse bile
Davasından ayrılamaz
Dedim ya ikrarının akranı olmalı yürek
Bir sevdi mi pir sevmeyi göze almalı
Gecelerin sızlattığı yaralarını
Gün ışığından sakınmalı
İslahını değil iflahını dilemeli hep...