Hiç anlamayacaksın beni biliyorum
Ne feryatlarımı duymayı becerebileceksin
Ne de rüzgâra anlattığım aşkımı duymayı becerebilceksin

Ne desem az kalır
Ne söylemeye çalışsam
Bitmişlik ve tükenmişlik baş gösteriyor parmaklarımda
Haykırsam diyorum cümle âlem bilsin desem
Sen hep bana bir başka acı vererek gittin

Acı dedikleri bu mu?
Günlerce haftalarca yıllarca seni düşünmek
Herhalde en temiz ölüm şekliydi bu
Yâda infaz şekli bu olsa gerek


Hiç anlamayacaksın beni biliyorum
Sen hiç BEN olmadın ki
Ama bir bilsen ben her zaman SEN Dim
Ama sen beni anlamaktan uzaktın işte

Atlasam diyorum şimdi uçurumdan
Sana kanayan bedenimin bütün kanı çekilse yani
Kurtulur muyum bu aşktan sevgiden…
Baksana her şey ölüm gibi gelmeye başladı
Ne güvendiklerimizden bir şey çıktı
Nede sevdiklerimizden
Acaba diyorum
Bu çoraklaşan hayatın için
Benim gibi kim seni sevebilecek
Yani sevse bile inan sevdiğim
Kimse benim gibi seni sevmeye kalkışamaz
Neden dersen o Eller hiç ölümü göze alabilir mi?
Hiç sen mutlu ol diye kendinden vazgeçe bilir mi?
İnan güzel yüzlüm bir can var o da senin olsun
Ama inan güzel gözlüm
Hiç bir zaman anlamayacaksın beni

Saçlarının kokusunu nasıl içime çektiğimi bilmeyeceksin
Saçlarına dokunmak için ne yaptığımı da bilmeyeceksin
Yani o ellerine dokunmak için neler feda ettiğimi hiç bitmeyeceksin

Aşkımı gözlerime mühürledim
Sen o gözlere bakıp hiç mi anlamadın
Desene senin beni sevme ihtimalin bile yokmuş
Olsaydı anlardın…
Sevseydin aşk olsaydın bırakmazdın
Anlayacağın uzun mevzu artık
Buradan bitirmek en iyisi
Hiç bir zaman beni anlamayacaksın çünkü
sen hiç bir zaman ben olmayı başaramadın….
serhat