Koşullanmış sığınağında
Kelimelere uzandı şairin eli
Ki arayışın hükmündeydi
İlk günden beri.
Kanıksadığı düşleri bin bir
İmge ile ilintili dünden
Dokunan bir hayalet belki de
Kimi zaman.

Tutsağı ne çok kelam;
Sırnaşık, laubali bir düşünce
Edimi sayısız izlek
Sayısız hatırat kıvranırken
Mürekkebin dibinde.
Can bulmaktı amacı
Oysa nasıl masum nasıl yalın…

Türevi aşktı
Çoğu zaman yansıyan o hüznün,
Kıyısında devindiği o uçurum
Nasıl nasıl da derin,
Düşmemek olsa da tek dileği.
Ölümdü aslında
Son isteği yeniden
Can bulduğuna kani her yeni
Dizede.
Kalemi ve kalbi diz dize.
Süreç izafi,
Süreç anlamsız,
Süreç sıradanlığın çok uzağında.
Ayracı iken farkındalık
Satır arası uğradığı
Her hezimet.

Kanarken yarası,
Kınarken virgülü noktası
Avaz avaz.
Son bulmak ise aldığı en büyük yara
Her şiirinde, her imgede
Ve ilerlerken mürekkebin çamurunda
Bata çıka.

Yordanası her edim,
Duyguları ise sahip olduğu
Yüreği hibeli çoktan:
Ne öksüz ne yetim,
Yanarken ve yakarken için için
Kafiyelerin büyüsü kadar
Hayatı nasıl da gerçek dışı.