Gözlerimin kırışıklarına dizilmiş keşkeler.
Yorgun ve sessiz yüzüm bir umut ölümü bekler.
Yıkılmış bir şehirde tek başına bırakılmış,
Boğazına lokma girmemiş,
Aç bir çocuk misali sevişmeler,
Yerleşmiş aklımın odalarına.
Bir tümör gibi büyür hatıralarımda.

Günü gece,geceyi zehir eder hatıralar.
İçime sinsice işlemiş kendimle kavgalarım,
Canımı almak için hevesle fırsat kollar.
Ucu yırtılmış kelimeler vurur şakaklarıma.
Daha yaşım gelmemişken,
Hayata ölesiye yenik ciğerimde nefes alışlar.

Bu kadar yorgun ve bir sıfır yenik mi doğduk biz,
Yoksa ömür dedikleri hep yenilgilere mi alkış tutar.
Ne zaman aklıma gelse böyle sorular,
Gidesim gelir
Ama bilirim.
O yolunda sonunda bir yenilgi var.

Öylesine sıkıştım ki insan denen bu bedene
Ne zaman fırsat bulsam
Kopuverir ağzımdan zehirli bir aman.

Kaçacak bir yol yok hiç bir yanda
Bende ilk fırsat bulduğum anda
Kaçıyorum içimde sen olmayan bir mecraya

Görüyorsun dimi nefesim
Bir gidişinle
Yaşamaya bile kalmadı hevesim