Sana son satırlarımı karaladığım sırada

Bir kaç damla yaş düştü kucağıma

Sen benden uzaklaşmaya çalıştıkça

Unutulduğunumu sanıyordun?

Oysa ben anılar sokağında yürüdükçe

Ayak bastığın yerlerin tozunu

Rüzgar çarpıyordu yüzüme.

Siyah beyaz resimlerin arasında kalmış olsan bile

Bu günde hatırımdaşın


Kara kara düşünüyorum seni yine

İçimdeki ses boş ver diyor

İyide boş vermek bu kadar kolaymı söylesene?





İçimdeki bir ses diyorki

Sende unut unutulduğun yerde

Gem vur hırçın yüreğine

O nu hatırlatan herşeyden

Her yerden yavaş yavaş uzaklas

Uzaklas aşkla ıslandığın mevsimlerden

Uzaklas gece karanlığın koynunda

Mehtap ı seyretmekten

Sulama pencerisinde duran menekşelerini

İyide bu kadar kolaymı söylesene?



İçimden bir ses diyorki

Kilitle odasını söndür ışıklarını tek tek

Duvara yansıyan gölgesini göm karanlığa

Azat et kafesdeki muhabbet kuşlarını

Duyma vapur seslerini

Titremesin heyecandan ellerin

Duyma kapının zilini titremesin yüreğin

Kapat radyonun sesini dinleme hüzzam taksimlerini

İyide bu kadar kolaymı söylesene?



İçimdeki bir ses diyorki

Bu gecede yumma gözlerini

Arsızca gelip girmesin rüyalarına

Yalanları ipe dizip kahkalar arasında

Dolamasın boynuna

Özlemle çarpan yüreğin ağlamaklı uyanmasın sabaha

İyide bu kadar kolaymı söylesene?



İçimdeki bir ses diyorki

Topla çulunu çuvalını al yanına

Ondan kalan ne varsa

Bırak merdiven altına

Kalın bir zincir tak kapıya

Kapat tahta kepenkleri çıkmasın anıların sesi

Sustur ebediyete

Terk et onunla yaşadığın hatıralarla dolu bu şehri

Terk et söz geçiremediğin bu asi yüreğini

İyide…

İyide bu kadar kolay olurmu söylesene?









Yalçın BİRİCİK…………………20/06/2015