bir karanfil katliamıdır günlerden cuma-
ertesi, anaların gözyaşıdır mezarlara, can suyu…

beni böyle deli bellediler
mimlediler “akıl oyunları” içinde
ben’i böyle akıl’sız
ben’i böyle vefa’sız
ben’i böyle yargı’sız…



meğer esmeye bile korkan
bir rüzgarın serininde daldalanmışım!



az önce hüznümün saçlarını okşadım yine
çünkü hüzün sadıktır
ihanet etmez mutluluk gibi!



eşkıya gecelerin soykırımıdır gündüzlere yaptığı
bir çocuğun cebindeki
son günaydını çalacak kadar günahkar doğa
ve günahkar dudaklar
dökülürken katre katre duaya!



oynak bir fahişenin
fingirdek dudakları bile
ne çok masumdur bazen oysa…



bir ağlamak duygusundan yoksun
nice insan tanıdım
bilemediler onlar hiç
bir ağlamanın bin gülmeye bedel olduğunu!
içi yanmayanın acıdan
gülüşlerinde yoktur ki güzellik…



beni böyle deli bellediler
mimlediler “akıl oyunları” içinde
ben’i böyle aşk’sız
ben’i böyle günah’sız
ben’i böyle yarın’sız…













12:30/16.06.2015