seni seyrederken
çekiliyor deniz
ipten düşüveriyor bulutlar
tüm kırık dökük şehirler ayaklanıyor o an
erkek olsam öperdim
o an öperdim yağmur işlemiş dar kapılardan geçerken seni
üşürdüm laf olsun diye
ve hatta göz kırpmadan
unuttuğum toprak kokusunda sabahlardım.

korkma
daha fazla vur bana
benimle beraber ağlayan sokak.
ortasında kapısız odalar dolu ev
nasıl görünüyor buradan üzgün her kahkaha
nasıl görünüyor katran karası saçlar ağarınca.

cebimde okunmaktan yorgun birkaç satır
başrolde aşk
ne olursa olsun senden olsun
keşke bir an sevseydin beni.

rüzgarın ayaklarıyla yürüyorum ya
düşlerimi kavanozluyorum
şaşırma
seviyorsam bu şehrin denizini
tatsızım en çokta tuzsuz
senin gözlerin sarıydı değil mi?

Allah aşkına giderken kendini bırakma bende
en azından bir savaşçı gibi git
ardından uzun uzun yorulayım
ve muhannet.
çok kırıcı

beni sen çağır eyvallah
ne önemi var değişiversin ölüme giden yol
ceset korkutucudur ve illa kal diyen
olsun.
ben sadece şiir yazdım.

yani demem o ki Allah’ım
sımsıkı sarıl bana
merhametinle arıt
günlerden pazar
içim dışım savaş
savaş.



Belgin ERTÜRK