Şehirler yanıyor gözlerimin önünde Sofia
Benim kılım kıpırdamıyor hiçbir çığlığa

Hoşçakal
Bu şiir sana elvada...

Bu bir savaştı Sofia
masumiyetlerimizi sürdük hepimiz
cepheye
gülüşlerimiz kirlendi sonra
gülüşleri kirlettik sonra
el birliğiyle...

Şiirim öldü Sofia
eyvallah sana
ve eyvah bize...

Geçip giden şeyler var içimden
gülüp geçiyorum bu aşkın ikliminden
ben...

Biz hepimiz bir yenilginin eseriyiz Sofia
nefsin
Aşka yenilişinin
Bence
yasak meyva ne elma ne armut Sofia
yasak meyva benim seni öpüşüm
senin bana soyunuşun
yani kadın yasak meyva aşkın ta kendisi

Belkide bu yüzden
her yenilişte tekrar çoğalıyor insan bu yangına...

Şiirim öldü Sofia
eyvallah sana
ve eyvah bize...

Bu kalp ağrısı
bu düş yarası
bu kül hece
geçip gidiyor Sofia
Geçip gidiyor da
gözlerin bırakmıyor yakamı...

Yalınayak çocuklar koşuyor sokaklarımda
dağılmış saçları aşıklarından dönüyor
evlere kadınlar
içinden trenler geçiyor yağmur kaçağı
adamların

Bu ev yanıyor benim içimde
bir avuç külden ibaret bu hece
Şehir
düştü Sofia
Mağlubu
ellerimiz
gözlerimiz
şiirlerimiz...

Şiirim öldü Sofia
eyvallah sana
eyvah bize...

Senin gözlerin mavzer kirpiklerin kurşun
benim göğsüm paramparça bir
intihar
Bitti Sofia bittik Sofia/m

Şiirle...

Hoşçakal
Bu şiir sana elveda...

SERDAL ŞAHAN