Seni, çobanı da Allah yarattı.
Böylece dünyada denge sağladı.
Kendini bilmezler sonra kırıttı.
Arlı vatandaşlar, görüp ağladı.

Vücut satarak mı kazandın değer?
Sırtına binilse eksiktir eğer.
Secde izli alın, çobanda meğer.
Üstünüm sanarak sözü bağladı.

Suratı estetik, boyacı küpü,
Şüpheli Müslüman, Yahudi tipi!
Kendini bilenler gösterdi kapı.
Çok adi sözüyle kalpler dağladı.

Ar, haysiyet aynı durur çobanda.
Zerrecik asalet yok mu babanda?
Reklâm olmak vardı aciz çabanda.
Deyyuslar parayla seni eğledi.

Çoban senin gibi beden satmıyor.
Hor görüp insanı dışa atmıyor.
Bir eşle yaşayıp çoklu yatmıyor.
Her gece başkası seni meyledi.

İnsan olduğundan herkes kaygılı!
Belki çoban senden daha duygulu!
Garip bir çobanı gören saygılı!
Devletini seven gönül bağladı.

Fazla saçmaladın salyanı attın.
Konuştukça dibe, derine battın.
Devlete, millete hizmet mi ettin?
Dursunî duyup az bile çağladı.

Dursun Yeşil - 2008