0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
957
Okunma
Şehrimin en ücra köşesi geldi
Oturdu gönlümün en ücra köşesine.
Bacağinı çeldi
Ve her zaman benim yaptığımı o yaptı.
Beni seyretti,
Içimdeki yangına bir tas su dökmeden
Beni en uzaktan izledi.
Içimdeki kavgayi ayırmadan
Beni en uzaktan izledi.
Ve kulaklığını takti
Kendi iç sesini dinledi,
Kalktı gönlümden,
Yürüdü,
Ayak sesleri bozdu sessizliği.
Sonra anlamadiğim bir anda gözden kayboldu.
Kendi yangınımla,
Kendi kavgamla
Kendi çaresizliğimle başbaşa bıraktı.
Aferin şehrim;
Bu da bana iyi bir ders oldu.
