ki atıldık biz meşke bilinmez de nefs döner
aklı hiç olmayanlar bir mum gibi de söner
*






boş lafla geçen hayat gönül de sultan olmaz
insanlık ne bilmeyen kansızlar laftan almaz

dil tutar ise beşer günahsız gönül çökmez
boşa çaba harcama cahil de irfan olmaz

sanma ki bulanırsa altın çamur içine
bir karatının bile değeri düşük kalmaz

derdi veren derman da mutlaka verecektir
Şeydayı çeken yürek geri tepişde yılmaz

sırrı manayı görmez bir aptala kul olur
özünün aklı ermez elden de ibret bulmaz

bir bak gör kendini sen hiç aklın başında mı
in cin top oynarlarsa kimse kimseyi bilmez

kopmak çare değil ki duman tüten gönülden
kendi koyup gitse de kokusunu kalp silmez

vuslatı kolay sanma Kafdağı’ndan uzaktır
sevgi için koşanlar ömrü verir yıkılmaz

Hakka yanan yürekte nefis kalbe tuzaktır
şeytanı dost edinen bir vakit namaz kılmaz

sanma hayat hep böyle anın da geçer gider
heba geçmiş vakitler takar yuları salmaz

son sözüm sen seni bil mahvetme ahret’ini
üç kuruşluk hevesler od suyudur içilmez…




(08.06.2015) AZAP…