Gecenin sessizliği sardı dün içimi
Hava biraz serindi üzerimde fermuarlı bir hırkam vardı
Yakasını kaldırdım biraz
Esen sert nemli rüzgara karşı
Haykırmak geliyordu içimden
Bir sıkıntı bürümüş yüreğimi
Kimseler yoktu duyuracağım
Senin hayalin ve gece kuşu gözlerimde
Kayan yıldızın ardından bir gölge geçti

Sen misin diye doğruldum
Beklediğimi biliyordun her gece
O başka bir kadın
Saçları uzun altın sarısına çalıyor
Gözleri kararmış fırlamış ikisi de yerinden
Gecenin siyahında bir düş gibi geldi
Geniş kalçalı oldukça
Fiziken çok güzeldi
Giyimiyle ilgilenememiş
Belli ki çok üzüntülü
Mini kısa etekleri yırtmacından huzursuz
Üzerinde hafif bir abiye gömleğiyle elbise tamamlanıyordu

Ağlamaklı sesi ile geceyi boğuyordu kör bakışlarıyla
Öylesine üzgün kim bilir ne derdi vardı
Mutsuzdu belli ki
Bana doğru yaklaştı
Mendiliyle gözlerini siliyordu
İnce elbiseleriyle üşüyor titriyordu
Ürkek bakışlarla bana baktı
Usulca oturduğum yerden kalktım
Merhaba hoş geldiniz dedim ve elimi uzattım
Önce elini vermek istemedi
Başını önüne eğerek selam verdi
Sonrasında öylece yüzüme baktı
Kimsiniz dedi
Mehtabı seyrediyorum dedim
Geceyi dost edinen birisiniz siz de
Gülümsedim ortamı yumuşatmak için
Gelin oturun yanıma dedim
Ürkek ve nazlı bakışları uzaklarda
Yanıma oturdu

Geceyi seyrediyorum güzelliğini
Burası iyi dedi
Kazağımı ona verdim ben ısınmıştım
Ürkekliği kalmamıştı
Keskin yaş dolu gözleri ve simsiyah kirpikleriyle
Seviyordu anlaşılan hayatı
Anlatabilirsin nedir derdin dedim
Kırmızı dolgun dudaklarıyla
Şımarık bakışlarıyla
Görünüşte zeki bir kadındı
Yıllardır böyle derin ve sessiz bir geceye rastlamamıştım
Ayağında çizmeler vardı dize kadar kırmızı
Elinde bir çanta vardı
Resimler çıkardı ve bana uzattı
Baktım resimlere çok olgun bir beyefendinin resmiydi
Bırakıp gitmiş uzaklara besbelli
Yılların kadersiz izleriydi bu
Bir yuvanın dağılmışlığı vardı
İşsiz kalınca gururundan gitmiş eşini terketmişti
Keşke gitmeseydi

Kabullenmişlik
Ayrılık gözlerindeydi
Kederli bir gecede ay ışığında yalnız değildim
Bir dost elim uzandı işte
Sabah olmakta şehrin hasreti çökmekte yine
İki şey vardı mutluluk ve keder gecede
Ne zaman aydınlanır ikisi de belli değil
Ayrılık gecenin içindeydi
Belki kaybolmaya yüz tutmuş bir sevda
Çözülmeyen mutluluk işaretleri
Isınan yemeğe benzemiyordu hayat
Hazır olup da yememek

İki kişiydik koskoca bir gecede
Uzun sarı saçlı kadın
Çizmeleri kırmızı
Çözemedik sorunlarımızı
Öylesine de güzeldi
Sabahın beyazıyla uyanıyordu tabiat
Vakit akıyordu hızla gerideki zamana yenik
Ama gözleri gülümsüyordu yeni sabahlara umutla
Alaca karanlıklarda
Gün ışırken uzayan tozlu yolda gözden kayboldu gitti
Bir hayatın gerçeği

Behçet Bük 874/7.6.2015 Saat 02.36’