0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
732
Okunma
Zamanın geçtiğini bildiği halde neydi bu bekleyiş,
İstemsiz.
Gözyaşlarının silinmesini bekleyen bir mazlum gibi,
Yersiz.
Canının acıyacağını bildiği halde neydi bu,
Sebepsiz.
Ufacık bir sevgi uğruna bekleyen,
Öksüz,yetim,kimsesiz.
Taş olmuş ellerin korkusundan kaçar olmuş,
Sessiz.
Gözyaşlarıyla boğuşurken delik olan cebi gibiydi,
İnsanın kalbi şefkatsiz.
MUHAMMED SEYİS
