BU HAZAN UNUTULURSUN

Hazandan önce umutsuz bir bekleyiş,
Baharla gelecektin, güller solmadan… görecektim
Yaprağın sürüklenişi, dalın kırılışı, akşamın çöküşü
Gibi kaldım köz yığını yüreğimle
Oysa, sözün vardı, yalan sözün… işte sonbahar.

Masumca yakama ilişiyor ayrılık
Zarfa sığacak kadar kısa sevda üstelik
Gözden düşen, damlalarla mühürlü.
Sabır tükendi, yağmurlu yıllar uğuruna
Kalanlar yaşatmaz, bu hazan seni de öldürür.

Birlikte paylaşacağımız nefesti yaşamak
Rüzgâr sardı, kapıyı bacayı yapraklar aldı...
Safran, bağlar bahçeler, dağlar amansız safran
Bu yalan fırtına gibi, yıkım gibi yangın yeri
Pencereler hüzün perdesi, dayandı kalbime yaprak yaprak

Meğer sevgiymiş çemberin içinden geçirdiğimiz
O yıllar, çocukça oynadığımız oyunlarmış
Dağılırız… tohum olur karışırız toprağa
Savruluruz, çiçeklere yar, sonbahara yara oluruz
Gidenler unutulur, seni de unutturur bu hazan

Neylersin, zaman ayrılıktır mevsim gözyaşı
Aylardan yaprak dökümü, günlerden sensizlik
Derinden tutmuştur yüreklerimizi, yalnızlık sıtması
Yapraklara bakar, okuruz ağaçlardaki yazıları
Öğreniriz mutlaka, acı çökmüş dudaklarla gülmeyi

Gökyüzünün tebessümüne mavi mavi dizilen
Posta güvercinlerini, güneşle bekler pencereler
Bekler bulutlardan süzülen aşkın kanatlarını
Solgun bir dünyaya yemyeşil bakar
Hazan, evet her dem hazan ama umutla bakar bu gözler.

Zeki KIRHAN