bu aşkın bittiğine inanırsan bir gün
hüzün dolu satırlara koyduysan son noktayı
isyan edersen olur olmaz herşeye
beyninde bitirdiğin andır o gün
döner sessiz çığlıkların birden infiale
görmez gözün can dediğini

sen benim gülmeyi unutan gözlerimde
güneşe hasret kardelen çiçeğimdin
çığ diye düşersin kirpiğimden yaş olup
yüreğindir seni benden götürecek

olsaydın yanımda tek beden gibi
dönüşür müydü denizin mavisi yeşile
döver miydi dalgalar hırçınlaşarak kayaları
elleri boş mu dönerdi balıkçı kayıkları
unut artık yüreğim sen de
teslim etme kendini
yenileni olma bu savaşın
aldanma sahte timsah gözyaşlarına
bırak yalnızlığın ortasında geçsin ömrün
seni anlamasını da bekleme bu saatten sonra
koskoca bir ömür yalnızlıklarla dolu değil miydi

aklıma her geldiğinde zamanlı zamansız
kucaklayayım gecenin karanlığını seninle
doğmasın güneş sensiz üzerime
biliyorum duygusallığa yer yok bu ilişkide
tut ellerimden yansa da canın
tut da seni bana hatırlatan
her ne varsa ateşlere atayım

bak gözlerime dokun gözyaşıma
dokun ki kirpiğime sinsin
yanmışlığından kalan kokun ...


Refik
03 . 06 . 2015
İstanbul