aşk acı bir ilaç gibidir
yakar boğazım gibi yüreğimi de
panzehiri bir tatlı gülüşündür
alır götürür beni meçhule
araya girer mesafeler
hasret kalırsın o çok sevdiğine
kalırsın kederinle başbaşa
canım dediğin yoktur artık
kemirir içten içe seni
kabuk da tutmaz yaralarım
tuz basmak nafile
kanar her ismini andığımda
son halka da ayrılır gidişinle
kopar yüreğimde kıyametler
yer gök sanki birleşir
sevda treni hareket eder sessizce
çalan son düdük sesiyle
kaplar peronu ölüm sessizliği
geri döner mi bilinmez giden sevgili
akıttığım gözyaşlarına değer mi
çöker akşamın kızıllığı batarken güneş
hadi erteleme gidişini git bir an önce
dönülmez akşamın son seferinde
azık niyetine koy heybene
sende kalan yüreğimi de
dile gelir anlatır sana olan sevgimi
sen bilmesen de
yaşarım seni sensizliğimde
olacaksın daima yüreğimde ...


Refik
02 . 06 . 2015
İstanbul