Gülüşün geldi aklıma birden.
Bir yalnız adamdı kendi halinde.
Seyrederdi alemi şöyle bir kendince.
Belli belirsiz bir tebessüm vardı kah hüzünlü,kah yorgun.
Çok şey anlatıyordu baka bilene.
Fırtınalar gibi toz ,duman karmakarışık.
Bazen gün ışığı gibi ışıl,ışıl.
Bir yalnız adamdı kendi halinde.
Yağmur tanesi gibiydi göz yaşları tane,tane düşerdi yanağına.
Kendinden geçmiş çok uzaklardaymış gibi bakışları.
Yıpranmıştı ceketi,saç sakal beyazlamış umursamazdı bakışları.
Dudaklarda kıpırdanmalar var gelgitler gibi.
Gülüşü geldi birden aklıma.
Bir yalnız adamdı.
Konuşmazdı susardı doya,doya bakardı etrafına özlemle.
Bir veda ediş gibiydi bakışları.
Yada kavuşmanın mutluluğu vardı gözlerinde.
Vuslata ermiş gibiydi yüzünde tebessüm gözlerde nem.
Bir yalnız adamdı o kendi halince.
Gülüşü geldi aklıma.
Birde sessizce gidişi.

Mehmet DEMİR