Ne gece dedir gizem nede gözlerde.
Sen içine almışsın ne varsa bir kurgu ki derini mi derin.
Ne konuşa bildik nede uyuduk biz.
Kaldık öyle bir bilinmezlik içinde çaresiz.
Var mısın kapatalım bütün kapıları üzerimize.
Açmayalım ışıkları hatta konuşmayalım kalalım bir zaman bakışalım sadece.
Madem konuşamadık susarak devam edelim.
Adı ne olur bilmem.
Ama ben seni çok özledim sözlerden öte bil istedim.
Yakalım artık ışıkları görünelim her yerde.
Kim ne demiş ne söylemiş kimin umurunda.
Sen uzaklarda kalma yeter bana gel.
Gül kokularınla gülücükler saçarak gel.
Kimseler görmesin seni benden başka.
Bakan gözlerden kıskanırım bilesin.
İster yağmur olup gel ıslat beni İster güneşinle yakıp kül et.
Ama senden mahrum koyma beni.
Kırma sakın umutlarımı hayallerimi yıkma.
Dağılırım kaybolup giderim bilinmezlere.
Ve kapatırım sana bakan gözlerimi; durur yazan ellerim.
Sonra bırakırım geride kalanları.
Gecenin koynundaki sır gibi.

Mehmet DEMİR