Herşey herkes duruyordu 
Birtek sen gidiyordun 

Hem de yalvar yakar dualara inat 
Gözyaşlarına tek tek basıp 
Adeta göğe merdiven yapıp 
Ardına bakmadan gidiyordun 

Kimisi uyuyordu 
Kimisi pür dikkat 
Bir çoğu bir haberdi 
Dur dedi en sevdiğin çocuk 
Bahçende siyah zarifen 
Her ayak sesine kulak kesilip 
Yolunu gözlüyordu 
Neydi acelen bilmem gidiyordun... 

Hadi canım! Dedim 
Dudağımda; kırık, yarım yamalak bir gülüşle 
Ne alaka tırnağında hayat varken 
Nasıl düşer yollara 
Ki bu yol öyle böyle değil 
Tek yönlü 
Hadi canım! Diyordum 
Ama hâlâ gidiyordun 

Duyar 
Durur 
Döner dedim 
Herkes bir yana 
En sevdiği tufanını bırakmaz dedim 
Kaçıncı kez dalga geçti 
Bu sefer de kanmaz 
Uymaz 
Yarı yolda bırakır cennet vaadlerini dedim 
Yok düştün bir kere o yola 
Heveslendin mi ne 
Herşey olduğu yerde durdu 
Duruyordu 
İnadına inadına gidiyordun 

Saksıdaki çiçek bile dile gelecekken 
Ne hikmetse kimse konduramadı 
Her el duaya uzandı çaresiz 
O koca adamlarının gözüne çocuklar saklandı 
Çocukça baktılar kapına 
Ne bakışlarına ne eşine çocuğuna ne de karındaşına aldırmıyordun 
Almış başını 
Elini ayağını 
En en mutlu kahkahanı 
Gidiyordun 

Kimse demedi mi sana 
Oralar soğuk 
Oralarda tufan yok 
Oralarda unutuluyor herşey 
Neye kandın da gidiyordun 

Düğünler düğün olmayacak artık 
En ortasında salınan sen olmadan 
Kahkahalar yerini yadırgayacak 
Ah o kırmızı 
Kimse sen gibi hakkini veremeyince o da küsecek 
Ve hiçbir telefon artık sence açılmayacak 
Hiçbir kimse hayat arkadaşına 
Senin en güzel tufanına sen gibi bakmayacak 

Duyuyor musun bilmem 
Ya da ne kadar kalın yalanla gerçek arasındaki duvar... 
Eğer gelseydi elimizden 
Yoluna setler kurardık 
Göndermezdik ötelere seni 
Ve kimseye de dilimiz demezdi 
O artık yok 
GİTTİ 
Erkendi... 

17 5 15 

aslı (23515)