Bazen kırık bir hecenin girizgâhında
Demleniyorum beklerken ulvi
Bir mucizeyi gerçekleşmeyeceğini
Bile bile ve derken
Gömülüyorum görünmemek iken
Tek seçenek.
Adları olmayan kadınlar fısıldıyor adımı
Anlam yüklü nice adam
Belisizlikte volta atan…

Korkmaksa en alası
Susmak mı, asla yine de
Sırıtık bir güftenin ürkünç bir yadsımazlıkla
İçine sığdırdığı o boşlukla
Al beni koynuna, demesine çeyrek kala
Kırık yanım deviniyor acıyla.
Fırsat versen keşke
İnan ki anlatırdım hece hece.

Ne komik ama gülmesem de…
Çok da acı,
Hissettiklerimi sığdıramazken yere göğe.
Çelişen o bağnazlık
Çekiştiren sağımdan solumdan
O biteviye yalnızlık.
Kıyısındayım pek çok şeyin
Peyder pey nükseden
Yine de aman vermeyen.

Olmazın oluru gidişin
Kötünün iyisi inan ki
Bu sessizliğim.
Deme de asla;
Hiç mi sevmedim…
Nüansı korku belki de
Yansıyan tüm gizemin.

Boşluk tek tezahürü iken esirgeyici düşlerimin
Duydun mu söyle ıslığını çığırtkan üzünçlerin.
Mizaçta saklı sıradan ve yeni yetme
Tutarsızlığım kadar külfeti binerken
Biliyorum ki;
Tadımlık bir dünyanın yankısı tüm olup biten.

Sırnaşık bir acı, çalan şarkının çığlığı
Kadar dokunan
Kaçıncı oktav kim bilir
Duyup da söyleyemediğim.
Kaygan bir zeminin yalıtılmışlığında
Ne çok anlatı gizli
Kimi uzağında kimi sürgün aşka
Öbek öbek yığılı aldatı
Kuşatılmış yazgımın anlamsızlığı
Kadar yakıcı ezelden beri hibeli
Bitimsiz yas/a.