gün gelecek çekip gideceğim yanından
gecenin örtüsünü sereceğim yüreğine
ruhun bile duymayacak



özgür bırakacağım sol yanımı
ruhun bile duymayacak
çekip gideceğim kırlangıç mevsimi



ne köle olmaya geldim bu dünyaya
nede sevgisiz yaşamaya
hep sol yanım dolu kalacak
beş sevgi kelebeği öpecek düşlerimden



çünkü sevgi kelebeklerimle dolu yüreğim
ve binlerce kelebek uçuşmakta yüreğim her çarptığında
gök gözlü özgür çocuklar
öbek öbek sol yanımda
sol yanımda sen olmasan da
boşluğunu dolduracaklar bunu bil



kandıramayacak bal sürdüğün acımtırak dillerin
yüreğimin sol yanı kusacak seni sonsuzluğa
gün gelecek çekip gideceğim yanından
ruhun bile duymayacak



ellerin verecek en büyük cezayı yüreğine
sileceksin benden arta kalan o son izlerimi
bir avuç yalnızlığım kıvrılacak avuçlarına
ruhun bile duymayacak



seni bensizliğe gömeceğim hükümsüz yarınlara
en büyük cezayı ruhun çekecek
çünkü sevgim artık okşamayacak yüreğini kuruyacak dal dal
ve yaprak yaprak döküleceksin sonsuzluğa
işte o gün yalnızlığı tadacaksın



Mahmudiye Düzkaya