/beyin şarjörümün boşaldığı, dilimin tutukluk yaptığı günlerde/

….,yüreğimin meydanlarında çarpışmalar şiddetle devam ederken
ve inançla taşıdığım her bayrak, elimden birer-birer yere düşerken
sözlerim., gözlerimden yağmur olup boşalıyor, susuyordum…,

/kainat küresinin içinde, yerçekimsiz bir şansızlık topu gibiydim/

…., susuyordum.., susadıkça dünyamın bütün pınarları kuruyordu
gençliğimin astığı her duvar fotoğrafı.., kendi kendini yırtıyordu
ve çıktığım tarifesiz yolculuktan, çaresiz geri dönüyordum…,

/ağıtlar gene yakılıyordu ama sefalar getirmiyordu böyle gelişler/

...., dönüyordum.., zembereği boşalmış zamanların serserisi gibi
kah kurşuna diziyor kendimi, kah boynuma geçiriyordum yağlı ipi
bildiğim ne kadar ölüm varsa, hepsinde bin kere ölüyordum…

/avazım çıktığı kadar bağırıp, kendi sesimi duyamamak gibi bir şey/

...., ölüyordum.., bilmeden böylesi ölümlerin bir başlangıç olduğunu
zifir karanlıklar tütüyordu buhurdanımdan, öyle korku dolu bir koku
o kokuda boğulurken ışıklarım sönüyor, dehşet korkuyordum…

/ah anne., keşke hiç ölmeseydin de bir daha doğurabilseydin beni/

.…, korkuyordum.., bu yakarış da sana uzak rüzgarlarda kaybolacaktı
ve elbette ki çocukları yeniden doğuranlar, asla anaları olmayacaktı
ben bilmediğim bir sancının hasretiyle, yüreğimi yakıyordum…

....,

/bundan sonrası.., gözlerimi açıp gözlerini gördüğüm o ilk an sonrasıdır/

…., yanıyordum.., yangınımın kıvılcımlarında samanyolu patlıyordu
gözümü bir açıyordum ki.., gözlerin yıldız-yıldız gözlerime doluyordu
açık denizlere doğruydu ve ben seninle., yeniden doğuyordum…



Cevat Çeştepe