21
Yorum
28
Beğeni
5,0
Puan
1978
Okunma
Karakış gene geldi, ama sen gelmedin
Gelmedin diye mutsuzluk, bezginlik dolu dolu
ve ben hala gelmeni bekliyorum...
kızamıyorum karakışa;
tüm zorlukları aşıp gelmiyorsun ya,
işte kızdığım bu…
gelmediğin için kederliyim
her yer muzlim
her dem inziva
her düş mağmum
her gün beklemekten ihtiyarladım mı, ne
her gün biraz daha azalıyor yetenek ve temayüllerim.
neden bu nefret, bu inat?
bilemiyorum
sıkılıyorum, sıkılıyorum artık, anlatamıyorum…
beklerim sonsuza kadar,
bu kış ve bütün kışlar beklemeye alıştım
gelmiyorsun diye küsemiyorum, belki gelirsin;
belkilere tutunarak, yüreğimi yeni bir umuda taşıyorum
beyaz çiçekler yağıyor sokağa, katrilyonlarca çiçek,
hiç biri diğerinin aynı değil,
hiç biri diğerinin aynı olmayan parmaklar,
dünyada ne kadarsa o kadar,
işaret ettikleri her yerde beni gösteriyorlar, hep beni...
ben duygulanmışım iyice, ağlıyorum...
uzun bir kışın hemen ardından gelmiş
yeni bir kışı daha yaşıyorum ağlayarak,
çocukça kederlerimle özlemimi yoğuruyorum
ve bir kış daha yüreğimi umuda taşıyorum...
biliyorum, gene gelmeyeceksin,
belki de geleceksin, beni görmeyeceksin,
belki de görmezlikten geleceksin
gene çocukluk bayramımı salıncaksız geçireceğim
üşüyeceğim
yaşlanacağım
çirkinleşeceğim
ağırlaşacağım
5.0
100% (28)