Adını şiire yazmak ne ki Sevgili
Sevdânı çeyiz niyetine
Kanaviçe kanaviçe
İğne iplik işlemişim derime
Ki
Bir girebilsen kapısından içerime
Rast gelsen
Can diye
Damarlarımda üstü başı ben dolaşan kendine
Ömür billlâh utanırsın
Peşindeki gölgenden
Ve
Bakamazsın
Yüzüme giydirdiğim
Yüzüne




Ürkme Sevgili
Elif-Lâm-Mîm hâtimlerimin
Uçkun kıyısı Aminleriyle
Budamaya geldim
Suskunluğunun dili kesikliğini
İnancının güvercin kanatlarını
Aşk oduna tutmuş
Softa bir derviş şaşkalozluğunda




Başını önüne eğme Sevgili
Cümlelerinin dibi delik ceplerine sakladığın
Sırılsıklam tüm kelimeleri
Astım bak
Gözlerimin bozkırlarının
Güneş gören en-gebe-liklerine
Kör bir yarasa uykusuzluğunda




Ezberleme beni Sevgili
İsmi şâibeli lügâtların önsözünden kovulmuş
İmlâsız
Meâlsiz terkiblerde terbiye edilmiş
Bir ünsüz kaymasıyım
Memnû’ bir aşkın çarpık tablosunda