Bir Pazar sabahının şafağında ara versem seni sevmeye,
Tesiri olur mu dersin bu titreyen gözlerime?

Ya da bütün işlerimi bir kenara bırakıp
Belki de tek tek gökyüzündeki yıldızları saymalıyım
Eminim bir nebze de olsa unutturacaklar seni bana
Biliyorum ömrüm yetmeyecek sayarak bitirmeye
Gün be gün seni hayal ederek eriyip bitmektense
Yıllardır Sevgime şahitlik eden yıldızları saymayı tercih ederim

Çünkü en iyi onlar beni tanır,
Çünkü en iyi onlar beni anlar,
Tepeden bütün olanları an be an gözleyen yıldızlar…
Keşke olağanüstü güçleri olsaydı da
Vardığın yanlış hüküm ve yargılarını düzeltselerdi.

Ya da çok mu şey istedim bilemedim?
Çok anlamsız gelebilir bu sözlerim sana,
Hiç şaşırmam varacağın hükme, yargıya,
Bunca zamanımı ben helal ettimse sana,
Bırak da iki çift lafım çınlasın kulaklarında

Kim bilir, belki bunlar son dizelerimdir manidarıma
Küsersen de küs bana, aldırış etmem artık duygularına
Ben seni unutayım diye vazgeçmişsem Kamer’den, Mehtap’tan
Vazgeçmişsem Martıdan, Gökyüzünden, İlkbahar, Yaz’dan
Senden de öyle bir vazgeçerim ki...

Bunca yazdıklarımı okumadığın günlere yanar
Oturur hece hece, dize dize ezbere durursun sözcüklerime.
-
www.mehmetkandemir.net