Anı anını tutmayan insanlar tanıdım
Sohbetine doyum olmayan dudak tadında
Kendimi kendim(y)le bilir, kendim sanırdım
Derdim(y)le kendim olan, kendi yanımda

Sevdasını kaybeden insan/yalnızdır kendine
Sevdasını kaybeden insan/dönmüştür kevgire
Sevdasını kaybeden insan/ruhen de yalnızdır
Gönlünde birikemeyen insan/ne kadar azdır

Ama işte firardayım sessizlik sahilimde
Kum taneleri gibi yalnızım/ruhen dingin
Gönlümün nakışlarını işledim/ona her demde
İnsan ruh aynasında yansımalı/gönlüyle zengin

Ne yapayım engel olamadım içimdeki çocuğa
Rüzgâr hayallerimi uçururken/yine sahilimdeyim
Bulutlarda göz kırpıyor gönlümdeki yağmura
Yoruldum damlalardan /bırak kendime gideyim

Orası yürek iklimi kucağımda güneş
Yıldızlar gönül göğümde kum taneleriyle tanışır
Kırmadan bir gönül al da bir kalbe yerleş
Orası yürek sahili her dem dostluk yaraşır
Yusuf Erdoğan