Terkedildim şimdi bu koca şehre,
hapsedildim, belki de kendimi hapsettim.
Hani nerde kaldı
hayallerimizi dokuyacak başlangıçlarımız
Sen yalnız
Ben yalnız
Hatta sadece
ben yalnız.
Şimdilerde sadece akıl veren zurnalar var.
Dost görünen,
aslında görünmeyen.
Hemde hiç görünmeyeninden..
Susuyorlar artık gevezeler,
kendini bilmezler,
sen varken konuşmayı adet edinenler.
Hayrete düşüyorum,
en tepesinden çakılırcasına..
Şaşırıyorum, anlayamıyorum..
Ya da anlam veremiyorum.

Yaz geldi şimdi bu şehre, biliyorsundur,
ama bende hala kuru ayaz..
İçim inliyor yokluğunda,
avaz avaz..
Uşüyorum,
en tipide kalmışçasına.
Bozuluyorum bu düzene,
bu düzene kanmışlara.
Yedim bitirdim bedenimi,
anılar-ımız-la cebelleşirken,
seni özlerken,
bizi özlerken.
Son olarak,
derin bi nefes aldım şimdi sigaramdan,
hala seni özlüyorum konuşmadan,
hemde hiç konuşmadan..