Ey gönlüm neden dertler içinde ağlarsın
Dertlere derman olan Rahman var neden unutursun
Sanma bülbül feryat eder gül başında
Gülde kendi güzelliğini bulur neşeyle bekler öter yanında

Nazlı yarin gamzesinde güller solmuş olsa da
Gamzesinde ki oklar sinen delsede
Bir gün güler mi diyen umutsuzlukla kalsan da
Her kulu güldüren Rahman vardır neden unutursun

Sanma sakın ey gönlüm Rahman seni azat eyledi
Sınama ile gönlünü pişirir sonunda şad eder
Sen Rahman yolunda secde ile yürü Rahman seni sad eder
Her kulu güldüren Rahman vardır neden unutursun

Kul Mehmet Ömrün hicran ile dolu olsa da
Hicranı vuslat ile nurani eyler Rahman yol uzun olsa da
Ağlasan da üzülme gönül pınarından çiçekler açtırır
Her kulu güldüren Rahman vardır neden unutursun



Şad: Sevimli, neşeli.
Sad: kutlu, uğurlu. iyilik, kuvvetlilik. ashab isimlerinden, sa’d b. ebi vakkas. aşere-i mübeşşere (cennetle müjdelenmiş olanlar) dandır
Hicran:Ayrılık