Eskisi gibi yazmaz oldum,
Belki,
kelimelere küstüm,
Yok,
kelimelere küsemem ben..

Belki yalnızlık beni şımarttı,
Ama yok,
Yalnızlık adamı şımartmaz bilirim..
Şimdi suskunluğadır
belki yüzsüzlüğüm..
ya da olgunluğadır
belki suskunluğum bilemem..

Yaş kemale erdi derler ya,
Kendimi daha çok dinliyorumdur belki,
susmak bile aslında ne çok şey
anlatıyormuş insana,
yıllanıyor acılarım bile adeta..

Hayat,
her şeyde bir mana aramak için çok kısa,
bana bunu sen öğretmiştin
Nasıl ki,
isimsiz oluyor her zaman,
en gerçek kahramanlar,
budur farkı hayatın,
romanlardan, kitaplardan
İyisi mi sen öyle farzet,
kendimden bir isimsiz kahraman yaratıyorum
şu sıralar..

Hayat, kimine göre bir şiir,
ve kimine göre kalın bir romansa,
ister yazan olsan,
isterse yalnızca okuyan..

Neyse boşver şimdi hayatı,
Bana baharı anlat,
geldi mi bahar büyükadaya ?
Çiçekler mora döndü mü ?
Bak takvime 1 nisan..

Yeni sevgililer ada vapurunda,
görürler uçuşan martıları boğazda,
Okumak isterdim yüzlerinden
yeni aşık olmanın gururunu
Hoş ben sevmem ki martıları
duyarım üşüyen çığlıklarını
hala kulaklarımda uğuldar
sözü olmayan şarkıma beste oldular
Gidişinin ardından
kürdili hicazkar..