nasıl unuturum ısırgan otu okşamalarını
küfül küfül yel estikçe
yanar yüreğim de
belli etmem kimselere

oysa ne çabuk kabuk bağlamıştı
gicişen, giciştikçe kaşıdığım
kaşıdıkça, kanayan o senli yaralarım

şimdi nereye baksam sen kokuyorsun
çayırın, çimenin, sümbülün yapraklarında,
ey hayırsız … sen

kardelen bahçesi
kekik kokulu kayalıklarda
çelme takıp nasılda düşürmüştün yüzü koyun
hala o günün izini taşırım dizkapağımda
sanki arada sızlar durur
içten içe

ne zaman bir taşa takılsa ayaklarım
hep sen gelirsin aklıma
dizime çizdiğin gülünü hatırlarım
ey unutamadığım vefasız yarim
unuttun mu sen?

menekşeler, güller sarmış
kırsalın gün görmez tepelerini
sanki biraz küçülmüş üğünüyor toz duman
saklambaçta saklandığımız o kocaman kayalık

baharı müjdeliyor sensiz gelen nebatat
hep sen kokulu papatyalar, çiçekler
seni anlatıyor uğur böcekleri
yem yeşil yoncalar büyümüş
seni bekler yaprakları
el ele koşuştuğumuz
patika yollarında

Nuh Comba